نویسنده : زاهاریا استانکو
مترجم : احمد شاملو
نوبت چاپ : ۱۴
قطع : رقعی
انتشارات : نگاه
شابک : ۹۷۸۹۶۴۶۱۷۴۷۹۵
درباره کتاب : زمان داستان پیش از جنگ جهانی اول است. پریشانی دهقانان، اعتراض‌ها و سرکوب‌ها، دوره تغییرات عمیق. همه اینها در ذهن حساس داریه میماند. و داستان، داستان داریه است که کودکی به بزرگیش در این اتفاقات با اعتقادات به جادو و جنبل و افسانه میگذرد و رشد فکری و ذهنی او را میبینیم. تغییر جز به جز و آرام شخصیت را شاهد هستیم. مثل خالد رمان همسایه‌ها اثر احمد محمود عزیزمان. آنجا گفتم رمان داستان مردمان سرزمین خودمان است با رنج خودمان. اینجا هم همان را میگویم رمان داستان مردمان رومانی است با رنج خودشان. اما این رنج‌ها رنج‌هایی است که همه مردمان سرزمین‌های دیگر آن را میفهمند. این تغییر شخصیت جهانی است. و البته این کتاب با ترجمه شاملو چیز دیگری از آب درآمده است. این جاست که شاید ذره‌ای از تعهد شاعر بزرگ‌مان را بفهمیم.
به داستان برگردیم. دنیای کودکانه داریه نه از آغوش گرم مادر خبر میدهد و نه از گرمای اطمینان‌بخش پدر. همه روابط درگیر فقر و نداری است. و تازه داریه علیل هم است و در نتیجه بسیار حساس. کودکی که بیش از ظرفیت خویش میبیند و میشنود و درد میکشد. و به سمت بلوغ زودرس میرود. داریه همان جامعه ای است که خیلی سریع بلند میشود. رئالیسم استانکو خشن است. تمام اتفاقات را با واقع‌گرایی خشونت آمیزی تعریف میکند. اگر بخواهم از زبان و نثر کتاب بگویم که بیهوده است چون وقتی مترجم شاملو باشد حرفی باقی نمیماند. خود شاملو در مقدمه نوشته: یک چیز را محرمانه به‌تان بگویم اولین بار که کتاب را خواندم گفتم کاش زندگینامه خودم بود. داستان به قدری کشش دارد که ذهن خواننده را درگیر میکند. هیوقت نمیتوانید آدم‌های داستان را فراموش کنید و با زهم میگویم ترجمه خوب شاملوی عزیز باعث شده که همیشه مزه ترجمه روان در دهانتان باقی بماند.
قسمتی از کتاب :- آنچه با دقت بیشتری تو بحرش رفته ام جهنم بوده است که کشیش مدام به اش حواله مان می دهد. همین جهنم خیالی نقاشی روی دیوار طرف در ورودی . شعله های قرمز عظیمی زیر پاتیل های بسیار بزرگ می بینی که توی آن قیر جوشان هست و بخار غلیظ سفیدی ازشان به طرف گنبد کلیسا بالا می رود. توی ابر و بخار هم شیطان ها دیده می شوند با دُم های درازِ به هم پیچیده و شاخ های شق و رق و گوش های پت و پهن و دماغ های برگشته و پوزه های گُرازوار. شیطان های پشمالودی که هر کدام یک شنکش آهنی چهارسیخه دستشان است و با آن ارواح را از این پاتیل به آن پاتیل می اندازند؛ ارواح آدم هایی که این پایین معصیت کرده اند.
