کتاب وداع با اسلحه اثر ارنست همینگوی

وداع با اسلحه

در زمان چاپ، منتقدان انتشار این کتاب، آن را در تاریخ ادبیات با کشف پیل در تاریخ علم برابر دانسته‌اند!

در توضیح پشت جلد آمده است: «این کتاب برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات و در سال ۱۹۲۹ منتشر شده است. این اثر داستان گرفتارآمدن مردی تنها، با جنگی بیهوده و عشقی ناخواسته است.

قهرمان این کتاب نماینده‌ی نسل خویش است و آنچه بر او گذشته است تنها مربوط به شخص او نیست؛ بلکه مربوط به انسان به‌طور کلی است: انسانی که از جنگ و ستیز خسته شده و برای خود “صلحی جداگانه” ترتیب داده است.

“وداع با اسلحه” یکی از بزرگ‌ترین آثاری است که پس از جنگ جهانی اول و براساس تجربیات واقعی نویسنده‌ی اثر در ارتش ایتالیا نوشته شده است.»

در بخشی از داستان می‌خوانیم: «صبح زود وارد میلان شدیم و ما را در بارانداز پایین آوردند. یک آمبولانس مرا به بیمارستان آمریکایی برد. درون آمبولانس، روی برانکار خوابیده بودم، نمی‌توانستم تشخیص دهم که از کدام قسمت شهر می‌گذریم؛ ولی هنگامی که برانکار را پایین آوردند جای بازارمانندی را دیدم و یک مغازه‌ی نوشابه‌فروشی باز بود و دختری زباله‌ها را به بیرون جاروب می‌کرد. خیابان را آب‌پاشی می‌کردند و بوی صبح زود می‌آمد.»