قورباغه های ته چاه ، بله قورباغه های ته چاه . این تعبیری است که آقای کیم – وو – چونگ صاحب شرکت بزرگ ” دوو ” مردم کره را در بیست سال پیش با آن تعبیر می کند . با کمی دقت در سخنهای آقای چونگ میتوانیم متوجه این موضوع شویم که حال و روز کشور ما در سال 1396 بی شباهت به کره در بیش از بیست سال پیش نیست . هم از نظر بحران فرهنگی و هم از نظر وضعیت اقتصادی و معیشت و اوضاع کاری مردم و هم از نظر طریقه اندیشیدن . با این تفاوت که ما در کشوری زندگی میکنیم که لبریز از منابع است حال انگه کره از خود چیزی نداشت و برای هر چیزی محتاج کشورهای دیگر بود و یکی از دلایل تلاش کره برای ارتباط برقرار کردن با دنیای پیرامونش همین کمبود منابع بوده است ولی پس از مدتی با تلاش و کوششی که مردم کره از خودشان نشان دادند دیگر فقط انها نیستند که میخواهند با کشورهای دیگر ارتباط برقرار کنند بلکه این کشش از طرف کشورهای دیگر ایجاد شده است و انها خود تمایل دارند که مراودات خود را با آن گسترش دهند .
هدف از نگارش این مقاله اینست که جرقه ای کوچک باشد برای اینکه ما مردم ایران قدر داشته های خود را بدانیم و برای یک زندگی بهتر تلاش کنیم . باید دست از رخوت برداشت و دستها را بر زانو زد و برخاست و به جلو حرکت کرد . این نسل جوان است که میتواند به جلو حرکت کند و کشور را با خود به جلو حرکت دهد . در ادامه من سعی خواهم کرد هر بار قسمتهایی از نوشته های آقای چونگ را که شاهد شباهت کره و کشور ما می باشد برایتان نقل کنم و سپس رهنمود های ایشان را بیان کنم و امیدوارم که هر بار یک موضوع جدید را بیاموزیم و با هم برای از بین بردن عادات بد تلاش کنیم .
1 . آقای چونگ در فصلی از کتاب خود به سوالی که ذهنش را مشغول کرده اشاره میکند . این سوال : ” چرا مردم شمال اروپا از شرایط اقتصادی بهتری نسبت به مردم جنوب اروپا برخوردارند ؟ ”
نکته جالب توجهی که اقای چونگ متوجه ان میشود خواب نیمه روز مردم جنوب اروپاست . انها بعد از صرف ناهار میخوابند . دقیقا در ساعات مفید روز آنها خواب هستند . در زمانیکه که دیگران در حال گاز دادن هستند مردم جنوب اروپا در حال ترمز کردن می باشند و این دقیقا همان چیزی است که به گفته اقای چونگ سبب از دست رفتن وقت مفید مردم جنوب اروپا و در نتیجه اوضاع اقتصادی ضعیف تر انها نسبت به مردم شمال اروپاست .
اگر دقت کنید بیشتر ما مردم ایران هم چنین عادتی را داریم و این از دست رفتن وقت مفید است . کسیکه از این وقت استفاده کند به طبع مثل اینست که 2 ساعت بیشتر از دیگران وقت دارد . این نوعی خریدن وقت و یا به عبارت دیگر طولانی تر کردن روز است .
آقای چونگ درباره این رفتار مردم جنوب اروپا اینگونه مینویسد : ” به هر حال به نظر من بی خیالی ملتهای جنوب اروپا نه در نتیجه روحیه رمانتیک انها و نه از مقوله راحت طلبی و تن آسایی آنان در زندگی است . در حقیقت من انرا از علائم بیماری کار در حد رفع تکلیف می بینم . یعنی انجام حجم معینی از کار در مقابل استفاده کردن از حد مناسبی استراحت و سرگرمی . من این موضوع را دلیل اساسی اختلاف وضعیت اقتصادی بین ملتهای شمال اروپا و جنوب ان می دانم .
مردمیکه تمام سعی و کوششان بر اینست که وقتشان بیهوده تلف نشود و برای کار حد و مرز نمی شناسند قطعا موفق ترند از کسانیکه تنها در حد انجام وظیفه کار می کنند . “
ادامه دارد …
” سمانه صادقی “
