تاريخ از آن كساني است كه آمال و هدف دارند
وقتي در #كره به مدرسه مي رفتم خيلي فقيرانه زندگي مي كردم ، ولي تنها من اينطور نبودم ، در آن اوقات تقريبا همه فقير بودند . سي سال پيش درآمد سرانه مردم كره حدودا 50 دلار در سال بود . اما حالا به مرز پنج هزار دلار مي رسد . بنابراين شما ميتوانيد شرايط زندگي ما را در آن روزها حدس بزنيد . البته امروزه هم هنوز افراد فقير يافت مي شوند .
ما در محله ” چنگ چانگ دونگ” در شهر سئول زندگي مي كرديم ، و مجبور بودم حدود 2 ساعت تقريبا 10 كيلومتر راه را از منزل تا دانشگاه ” يان سي” طي ميكنم، حتي يك پشيز در جيب نداشتم ، اما اميدهايي را در سر مي پروراندم ، هنوز نمي توانم افكاري را كه وقتي شبها ديرگاهان از كتابخانه خارج مي شدم و يا هنگام پيمودن راه طولاني نگاهم به آسمان دوخته مي شد و اين افكار بر سرم سنگيني مي كرد فراموش كنم . در آن موقع به نظرم مي رسيد كه دنيا از آن من است ، و مي توانم تمام عالم را در ميان بازوانم جاي دهم ، هيچ چيز در ذهنم غير ممكن بنظر نميرسد .
ما فقير بوديم ، اما احساسم مرا به حركت وا مي داشت . نيروي جواني برايم بسيار پر اهميت بود و قلبم را مالامال آرزوها مي كرد ، هيچ چيز را سد راه خود نمي ديدم .
در ميان همه چيزهائيكه جوانب به همراه دارد مهمترينشان آرزوهاست . مردماني كه آرزو و هدف دارند فقر نميشناسند ، زيرا شخص به اندازه هدفهايش ثروتمند است ، جواني دوراني از زندگيست كه حتي اگر شخص هيچ چيز نداشته باشد ولي هدف داشته باشد نيازي به رشك و غبطه خوردن ندارد . تاريخ متعلق به كساني است كه در زندگي هدف دارند ، آروزها ، اهداف ، آمال ، اميدها ، قدرتهايي هستند كه با آنها ميتوان جهان را متحول ساخت ، مردمي كه هدف دارند ، جوامعي كه داراي هدف هستند ، ملتهايي كه برنامه دارند سرانجام اهدافشان به واقعيت منتهي ميشود . كشوري كه براي رسيدن به اهدافش همه مردم را به مشاركت بگيرد قهرمان تاريخ جهان خواهد شد . اطمينان دارم تمام كسانيكه امروزه سرنوشت جهان را شكل مي دهند كساني هستند كه ديروز در دوران جواني براي زندگيشان هدف داشته اند .
اگر ملتي امروز اميد و آرزو را در ذهن جوانان خود تزريق نكند آيا فردا مي تواند جهان را رهبري كند ؟ ايالات متحده امريكا با تاريخچه اي در حدود دويست سال هم اكنون تاريخ جهان را شكل مي دهد ، و همچنانكه مي دانيم ، اينها همه مديون اهداف بزرگ پيشگامان اوليه و جرات و جسارت آنها بوده است كه چنين رشدي را موجب شده است .
امروز اغلب ميبينم و يا ميشنوم كه جوانان براي ساختن آينده ، ديگر آن اهداف و آمال گذشتگان را ندارند . اگر هم دارند بيشتر روي آنچه قطعي و موجود است بنا نهده شده است . اگر اين سخنان درستباشد هيچ چيز غم انگيزتر از اين نخواهد بود ، هم براي تك تك افراد و هم براي كل جامعه .
آرزو اشخاص را مي سازد و شخصيت او را كنترل ميكند . آرزو مانند سكان يك كشتي جهت حركت را مشخص ميسازد . سكان يك كشتي نسبت به خود آن ممكن است خيلي كوچك باشد و ديده نشود ، اما مسير حركت يك كشتي عظيم را كنترل مي نمايد . بنابراين يك زندگي بدون اميد و هدف مانند يك #كشتي بدون سكان مي باشد ، همين طور يك فرد بي هدف نيز جهت خود را از دست خواهد داد انقدر در امواج متلاطم زندگي سرگردان مي شود تا سرانجام غرق شود . البته يك فرد با اهداف و آرزوهاي غلط همانقدر خطرناك است كه شخص بي هدف . شخصي كه از اهداف و آرزوهايش از محدووده آسايش و رفاه شخصي فراتر نمي رود بسيار دردناكتر و تاثر انگيزتر از فردي است كه اصلا هدف و آرزوئي ندارد . او از ارزش و اهميت جواني آگاهي ندارد . اگر شما هدف داريد كه اميدوارم داشته باشيد ، با تمام قدرت آن را پرورش دهيد زيرا اميد و آرزوي شما تعيين كننده مسير زندگي شماست .
نويسنده : كيم وو چونگ
