نویسنده : آرتور شوپنهاور – فرانکو وولپی

مترجم : علی عبدالهی

نوبت چاپ : ۱

قطع : رقعی

تعداد صفحات : ۸۹

انتشارات : مرکز

شابک : ۹۷۸۹۶۴۲۱۳۴۲۱۲

درباره کتاب : یکی از نقطه‌هایی که در آن، ناپختگی و عقلِ معاش رودرروی هم قرار می‌گیرند، آنجاست که ناپختگی، در ضمیر آگاه خود و هنگام کنش‌ورزی و سخن گفتن، تماما فقط با یک «تو»ی همگانی و مبهم و نامشخص سروکار پیدا می‌کند. از این‌رو رفتارش با توجه به وجهه و اعتبار شخصی که قصد بروزش را دارد، نه فقط تغییر چندانی نمی‌کند، بلکه اعتمادش را کم‌وبیش، به همان اندازه‌ای نثار می‌کند که در شکل و شمایل همان «تو»، پیش روی‌اش ظاهر شده. حتی فراتر از آن، در اختفا و لاپوشانی ضعف‌ها و کاستی‌های خود، به اندازه‌ای یکسان حزم و مراقبت به خرج می‌دهد، بی‌آن‌که نگران باشد.همین «تو»یی که از سر لطف بر وی خشونت روا می‌دارد و طبیعت‌اش را در تنگنا می‌گذارد، بیگانه‌ترین و گریزپاترین صورت است یا پاسبانی است همیشه فعال. عقل معاش، برعکس، همه‌جا به شخص نگاه می‌کند: یکی اطمینان بی‌چون‌وچرای‌اش ارزشمند است، و دیگری یک پاپاسی اعتبار ندارد: ذکاوت، به خاطر وجود یک نظاره‌گر، اجبار و التزام سالیان مدید را بر خود بار می‌کند و آرام‌ترین خلجان هر امر نگران‌کننده را سرکوب می‌نماید؛ سفره طبیعت راستین‌اش را برای یکی دیگر، با گستاخی بی‌حدومرز، می‌چیند و لحظه‌ای نگران و مشوش نیست… هرچه چنین هوشمندی و ذکاوتی در جامعه انسانی عادی‌تر و بی‌قدرتر شود، به‌همان میزان کاستی آن بیشتر به چشم می‌آید. اما اگر در پیرسالی، تمام قد با همان ناپختگی، مواجه شدیم، میل رسیدن به مرتبه‌ای تهی از محدودیت روحی در ما به وجود می‌آید، یا شاید میل به اصالت.