نویسنده : ناصر فکوهی
نوبت چاپ : ۱
قطع : رقعی
انتشارات : فرهنگ جاوید
شابک : ۹۷۸۶۰۰۹۱۵۸۵۷۷
درباره کتاب : این کتاب از دو بخش تشکیل شده است: بخش نخست شامل گفت‌وگوهایی است که «فکوهی» با چند تن از «صاحب‌نظران ایرانی» انجام داده است. در بخش دوم نیز وی تعدادی از مصاحبه‌های چاپ‌شده‌ی اخیر خود را بازنشر کرده است.
سبک گفت‌وگویی کتاب حول یک محور اساسی است، محوری که به «حیاتی بودن فهم فرهنگ در فرایند جاری زندگی» توجه دارد، و «فرهنگ» راا به‌مثابه‌ی ماده‌ای زنده و تأثیرگذار بر این فرایند در نظر می‌گیرد.
«فکوهی»، به استدلالی اشاره می‌کند که مطابق آن: «انسان‌شناسی» و «جامعه‌شناسی» از حوزه‌های «تاریخ و جغرافیا» جدا می‌شود زیرا ماده‌ی موردد مطالعه در «انسان‌شناسی» و «جامعه‌شناسی» ماده‌ای زنده و در حال «شدن» است. [۹] حال‌آن‌که در تاریخ بر «زمان از دست‌رفته» و در جغرافیا از «مکان» سخن گفته می‌شود که ماده‌هایی نسبتاً ثابت هستند. و در گستره‌ی مورد پژوهش آن‌ها می‌توان انسان‌های زنده را فراموش کرد و صرفاً به محدوده‌ی اسناد کتاب‌خانه‌ای پناه برد.
در پی توجه به چنین استدلال‌هایی، نقد «فکوهی» این است که اما: چگونه می‌توان گرایش «ماکس وبر» به تاریخ یا گرایش تاریخ‌دانان «مکتب آنال» بهه علوم‌اجتماعی را کاملاً نادیده گرفت. چگونه می‌توان به مکاتبی مانند «جغرافیای انسانی» و «محیط‌شناسی» که آن‌ها نیز علوم‌اجتماعی را محور نظریه‌پردازی‌های خود قرار داده‌اند بی‌توجه بود. حال‌آن‌که فرایندهای تحولی و تطوری تاریخ و جغرافیا نیز در شکوفا شدن و بر کاربردپذیری نظریه‌های «جامعه‌شناسی» و «انسان‌شناسی» اثرگذار بوده‌اند.
